κανένας κόσμος δεν αλλάζει αν περιμένουν συνεχώς οι μισοί να τον αλλάξουν οι άλλοι μισοί…

Μεγάλωσες πιστεύοντας ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο. Και ήταν αλήθεια ένα πολύ ωραίο όνειρο για να μεγαλώνει κανείς μαζί του. Δύναμη, αυτοπεποίθηση, αγάπη, αλληλεγγύη, πίστη…τόσα και τόσα σημαντικά υλικά για να καταφέρεις κάτι τόσο μεγάλο.

Να αλλάξεις τον κόσμο.

Που πάει να πει τι; Πώς μπορεί να αλλάξει, να γίνει καλύτερος ένας ολόκληρος κόσμος;

Αν γίνει δικαιότερος θα πει κάποιος. Αν γίνει πιο ευαίσθητος θα πει κάποιος άλλος. Αν καταφέρει ν ανακυκλώσει όλα τα σκουπίδια του θα πει ένας τρίτος.

Είμαι Αφροαμερικανος και παλεύω για ένα δικαιότερο κόσμο απ’ αυτόν που έζησε ο σκλάβος πρόγονος μου. Είμαι σεξουαλικά κακοποιημένος και ζητώ έναν κόσμο με ενσυναίσθηση και αγάπη. Ζω στη Φυλή και θέλω να ζήσουν τα παιδιά μου σ έναν κόσμο χωρίς χωματερές.

Η εννοια του “γίνεται καλύτερος ένας ολόκληρος κόσμος” έχει πολλές ερμηνείες. Είναι αυτές που προσδιορίζουν και την ιδαίτερη ανάγκη του κάθενός από εμάς. Τις προτεραιότητες του. Τις εντελώς διαφορετικές για τον καθένα από εμάς.

Που όμως όλες απαιτούν κάτι κοινό από όλους μας.

Να αλλάξουμε εμείς.

Να αλλάξει δηλαδή ο κάθε κρίκος της αλυσίδας. Ο καθένας χωριστά να κάνει το άλμα και να περάσει απέναντι στην άλλη όχθη του ποταμού, από κεί που θα βλέπει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Κι αν τα βλέπει διαφορετικά τότε θα τα κάνει και διαφορετικά. Τόσο απλά θα πει κάποιος.

Κανένας κόσμος δεν αλλάζει αν περιμένουν συνεχώς οι μισοί να τον αλλάξουν οι άλλοι μισοί. Η αλλαγή αυτού του κόσμου είναι υπόθεση όλων αλλά και εντελώς ατομική και ακόμα περισσότερο, μοναχική.

Το παράδειγμα το δίνω πρώτος εγώ, δε περιμένω από κανέναν άλλο να μου το δώσει.

Και τότε πώς αλλάζοντας εγώ θ αλλάξει ένας ολόκληρος κόσμος; Είναι άραγε αρκετό;

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η ιδιαιτερότητα του εγχειρήματος.

Ενώ την προσπάθεια για ν αλλάξεις αντιλήψεις, πεποιθήσεις, συνήθειες, μοτίβα συμπεριφοράς, πρέπει την κάνεις εσύ σε μια πορεία αυτογνωσίας και ανακατασκευής νοήματος, είναι εντούτοις απαραίτητο βιώνοντας ενότητα και όχι απειλή από το περιβάλλον σου, να νοιώσεις ότι όλα αυτά τα κάνεις και για ένα ανώτερο γενικό καλό. Αλλιώς παύει να υπάρχει το νόημα.

Είμαστε μόνο διαφορετικοί, δεν είμαστε ξεχωριστοί. Αντίθετα είμαστε ενωμένοι.

Όταν χτίζεται για παράδειγμα ένα σπιτι, τόσο διαφορετικοί άνθρωποι ενώνονται για να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο. Όταν έρθει η ώρα να γκρεμιστεί, το ίδιο. Κάθε πράξη απαιτεί την ενότητα των πολλών και διαφορετικών.

Η αλλαγή του κόσμου αυτού, ζητά πολύ απλά την αλλαγή των ανθρώπων που τον κατοικούν. Ξεκινώντας από μέσα προς τα έξω, από τον πυρήνα προς το κύτταρο, από το άτομο προς το σύνολο…

Και ολα αυτά…

…για να οδηγηθούμε πάλι σε εμάς!