Ακούς γύρω σου για πολεμιστές, γι ανθρώπους που φτάνουν στα πιο απρόσιτα σύνορα, γι ανθρώπους που βάζουν δύσκολους στόχους και τους καταφέρνουν. Ακόμα για κείνους που εμπνέουν άλλους, που τους κινητοποιούν να κάνουν πράγματα, να δημιουργούν, να “μεγαλώνουν”. Αναρωτιέσαι πως γίνεται αυτό. “Μπορώ κι εγώ”; “μήπως είμαι αρκετά μεγάλος”; ” και γιατί χρειάζονται οι στόχοι”; Εύλογα, ανθρώπινα ερωτήματα.

Όμως από τότε αυτό έκανες αν θυμάσαι. Κρέμαγες αφίσες στο δωμάτιό σου, ακολουθούσες ιδέες, έβαζες μικρούς ή πιο μεγάλους στόχους και τους πάλευες. Κάποιους τους πετυχαινες κιόλας.

Στη πραγματικότητα δεν παραδόθηκες ποτέ στη δίνη που θα σ έστελνε στο βυθό. Πάντα έψαχνες τη δύναμη που θα σ έστελνε μακριά. Σα να ήσουν το βέλος του Γκιμπράν που θα έψαχνε πάντα για το τόξο του.

Κάποια ευλογημένα βελη βέβαια είχαν από την αρχή τα καλύτερα τόξα. Κάποια άλλα πάλι – τα περισσότερα – όχι. Θα πρεπε όλη τους τη ζωή να τα ανακαλύπτουν, αν όχι να τα εφευρίσκουν.

Το τόξο τώρα πια ξέρεις ότι είσαι εσύ, όπως και το βελος. Είσαι η δύναμη που θα σε στείλει με ασφάλεια εκεί που θες. Καμμιά άλλη δε μπορεί να το κάνει όπως εσύ.

Δέσμευση, συνέπεια, αλήθεια, προσήλωση, εμπιστοσύνη, αγάπη, λάθος, πισωγύρισμα, καθαρότητα, αντοχή, αυτογνωσία, αποδοχή, ευαλωτότητα, συγχώρεση. Λέξεις συμβατές με στόχους…

…με το νόημα που ψάχνεις για να μπορείς ακόμα να συνεχίζεις.