Ζεις σ ένα σύμπαν όπου η μόνη πιθανότητα που έχεις πλέον για να επιβιώσεις είναι η αγάπη. Η αγάπη που δίνεις και η αγάπη που παίρνεις. Όχι η αγάπη που δίνεις για να πάρεις πίσω, αλλά η αγάπη που δίνεις έτσι κι αλλιώς. Μη μπερδεύεσαι. Μόνο τη δεύτερη λένε αγάπη. Την πρώτη τη λένε ανάγκη.

Το τι δίνεις- το τι έχεις μέσα σου δηλαδή για να δώσεις- καθορίζει και το πως θα βιώσεις την εξωτερική σου πραγματικότητα κάθε στιγμή. Είπαμε, η ζωή κυλά από μέσα προς τα έξω. Εσύ είσαι η μπαταρία. Δεν μπορείς να περιμένεις να σε φορτίζει συνεχώς το περιβάλλον. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αυτοφορτιστείς. Δεν γίνεται αλλιώς. Το κανάλι που προορίζεσαι να γίνεις, πρέπει εσύ να μπορείς πρώτος/η να το γεμίζεις.

Πως θα γίνει όμως αυτό;

Για να πάρεις αγάπη – οξυγόνο για να ζήσεις δηλαδή- πρέπει να δημιουργήσεις χώρο μέσα σου, κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με άλλο τρόπο παρά δίνοντας, μοιράζοντας, χαρίζοντας, προσφέροντας, ΑΔΕΙΑΖΟΝΤΑΣ δηλαδή χώρο μέσα σου. Ό,τι μπορείς να δώσεις θα δώσεις έτσι κι αλλιώς. Κανείς δεν μπορεί να σου πει αν έδωσες λίγα, πολλά ή τίποτα. Σήμερα αυτό μπόρεσες. Το τίποτα. Και είναι οκ. Αύριο μπορεί να είναι αλλιώς και είναι το ίδιο οκ.

Πολλές φορές μπροστά στην αγωνία σου να δώσεις, χάνεις τη χαρά της στιγμής. Τη μόνη δυνατότητα που έχεις για να είσαι ΕΣΥ στο ΤΩΡΑ και να είσαι καλά. Το ΤΩΡΑ – η στιγμή δηλαδή- είναι το μόνο σημείο της ζωής σου που καλείσαι να το ζήσεις μόνος. Δεν μοιράζεται το ΤΩΡΑ, η στιγμή. Ακόμα και χιλιάδες να ναι γύρω σου, ο καθένας θα ζήσει τη δική του στιγμή.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ή μπροστά στην αγωνία να μοιραστείς ακόμα κι αυτή τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ στιγμή, καταλήγεις τελικά να τη χάνεις;

Το βίωμα της στιγμής – κι αυτό είναι το πιο σημαντικό-  σε καθιστά πλήρη, άρα ικανό να δώσεις, να δημιουργήσεις δηλαδή χώρο για να κυκλοφορήσει η αγάπη ανάμεσα σε σένα και του γύρω σου. Αν δεν μπορέσεις να το κάνεις, να βιώσεις την πληρότητα της στιγμής, τότε αυτό που καλείσαι να δώσεις απλά δεν το έχεις. Είναι μόνο ελπίδα, αύριο, μέλλον. Με άλλα λόγια τίποτα. Κι η αγωνία να δώσεις μεγαλώνει, μαζί με τις προσδοκίες των άλλων και την απογοήτευση τη δική σου. Και πάει λέγοντας…

Η στιγμή είναι η δύναμή σου. Μην τη χάνεις για την ελπίδα της επόμενης. Μπορεί να μην υπάρξει ποτέ. Μη τη φωτογραφίζεις τη στιγμή, ζήστην στο απόλυτο. Και γεμάτος μετά μοιράσου. Όχι τη στιγμή, αυτό δεν μπορείς έτσι κι αλλιώς. Μοιράσου όλο αυτό που σου έδωσε η στιγμή, όλη αυτή τη μαγεία που σε φόρτωσε η παρουσία. Αυτό είναι να μοιραστείς.

Την απουσία την γνώρισες καλά μέχρι τώρα.

Ήρθε η στιγμή να βιώσεις την παρουσία…