Τι ακούς όταν μιλά το παιδί;

Τι ακούς οταν κλαίει, γκρινιάζει, γελάει, παίζει, τρώει, φοβάται, θυμώνει, σωπαίνει;

Τι κάνεις εσύ οταν εκείνο δεν κάνει τίποτε άλλο όλη μέρα από το να κοπιάζει για να σου αφηγηθεί με χίλιους τρόπους την ιστορία του, που δεν είναι όμως η δική σου; Δε μοιάζει στο ελάχιστο!

Πώς απαντάς στη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ιστορία;

Τις περισσότερες φορές – μη ξεγελας τον εαυτό σου – απαντάς με τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ! Δεν μπαίνεις καν στον κόπο για να ακούσεις τη δική του.

Και γιατί λες να γίνεται κάτι τέτοιο;

Μήπως γιατί είναι η ευκαιρία σου για πρώτη φορά κι εσύ να το κάνεις;

Μήπως γιατί ξέρεις από πρώτο χέρι πως η ιστορία σου τώρα δε μπορεί με τίποτα να αμφισβητηθεί;

Μήπως γιατί θεωρείς ότι έτσι είναι καλύτερα για εκείνο;

Μηπως…Μπορείς να βάλεις όσες εκδοχές θέλεις και σου ταιριάζουν.

Σημασία όμως έχει ένα πράγμα.

Είναι η μοναδική ευκαιρία τώρα να σπάσει ο κύκλος.Μια αλυσίδα που τόσα και τόσα χρόνια ακούει τον καθένα να αφηγείται μια ιστορία που δεν είναι η δική του, μια αταίριαστη ιστορία.

Είναι η πρώτη φορά και μπορείς να το κάνεις.

Να επιτρέψεις στο παιδί να αφηγηθεί με τη γλώσσα που δεν μιλά κανένας άλλος παρά μόνο αυτό, μια ιστορία που μπορούν όλοι να την καταλάβουν.

Να ακουστεί η φωνή του σα να ήταν μια ολοκαινουργια μουσικη σύνθεση, που ακόμα κι αν δεν σου αρέσει, δεν έχεις να χάσεις κάτι αν την ακούσεις. Αντίθετα έχεις να κερδίσεις πολλά. Γιατί αυτή η μουσική φιλοδοξεί να γίνει μοναδική και ανεπανάληπτη και εσύ ο πρώτος που θα την έχει ακούσει. Λίγο το χεις;

Σα να βλέπεις δηλαδή κάποιον να θέλει να χτίσει κάτι και θέλεις να τον βοηθήσεις.

Ομως αντί να τρέξεις να του αγοράσεις τα υλικά και να το χτίσεις αντί γι αυτόν – γιατί αυτό έχεις δει να κάνουν όλοι- τώρα να τον βοηθάς να ανακαλύπτει ποια είναι τα κατάλληλα υλικά και ποιός ο κατάλληλος τρόπος για να το φτιάξει μόνος του.

Φαντάσου τώρα αυτό το κάτι…

…να είναι η ίδια του η ζωή…