Μοναξιά. Λέξη που απομονώνει, εγκλωβίζει, αποστερεί. Τελευταία είναι και επίκαιρη. Είναι όμως πάντα έτσι;

Αν ψάξεις τις «μεταφράσεις» της μοναξιάς, θα βρεις μέσα στα άλλα και τον ορισμό:

O έρημος τόπος.

Το μέρος δηλαδή εκείνο στο οποίο όπου και να γυρίσεις συναντάς κενό, απουσία, τίποτα.

Σίγουρα η μοναξιά δεν σημαίνει για σένα ό,τι και για μένα.

Εσύ μπορείς να βλέπεις ελευθερία εκεί που εγώ βλέπω φυλακή. Εσύ σκαλοπάτι κι εγώ γκρεμό. Εσύ φως, εγώ σκοτάδι. Η μετάφραση ίδια, το βίωμα διαφορετικό.

Με άλλα λόγια μια λέξη που ηχεί παρόμοια, ενώ η φωτογραφία-  η μνήμη της αν θες- που έχεις αποθηκεύσει γι αυτήν, είναι εντελώς διαφορετική από τη δική μου.

Επομένως κάθε φορά που βιώνεις, συναντάς ή ακούς να μιλάνε για τη μοναξιά, εσύ θα φέρνεις στο μυαλό σου τη φωτογραφία που τράβηξες τότε. Θα τα συνδέεις όλα με το δικό σου τραυματικό ή όχι φόντο της ζωής σου.

Κι ερχόμαστε τώρα στη σημερινή συνθήκη, όπου η διάγνωση  λέει για άλλη μια φορά ότι αυτός ο έρημος τόπος, είναι ένα μέρος που το συναντάς συνήθως μέσα σου. Έξω ενδημεί έτσι κι αλλιώς. Μέσα σου πρέπει εσύ να το επιτρέψεις.

Αυτός είναι ο λόγος όπου σε συνθήκες ελευθερίας συναντάς ανθρώπους «φυλακισμένους» και σε συνθήκες εγκλεισμού αποφυλακισμένους και ελεύθερους.

Το μήνυμα άρα είναι σαφές. Αν έχεις φτάσει στο σημείο εκείνο όπου καταφέρνεις να βιώνεις τον εσωτερικό σου χώρο σαν ελεύθερο, πολύβουο και χρωματιστό και όχι σαν έρημο τόπο, τότε θα κατοικείς πάντα έναν πανομοιότυπο. Αν περιμένεις κάτι τέτοιο να συμβεί με αντίστροφο τρόπο, αν περιμένεις δηλαδή ο εξωτερικός κόσμος να είναι πολύχρωμος και φωτεινός για να νοιώσεις εσύ καλά, τότε είναι σα να περιμένεις το σπίτι σου να στολιστεί από μόνο του, ενώ εσύ απλά κάθεσαι σε μίαν άκρη και το κοιτάς.

Τώρα είναι η χρυσή ευκαιρία σου να μάθεις – ίσως για πρώτη φορά- ότι οι άνθρωποι για να ζήσουν πραγματικά, χρειάζεται να το κάνουν από μέσα προς τα έξω και όχι όπως έμαθες αντίστροφα.

Τότε ίσως καταφέρεις να δεις τον έρημο αυτό τόπο…

…σαν τη πιο όμορφη φύση που φαντάστηκες ποτέ.